یک سال دیگه هم پیر شدیم

حقیقتش اینه که سال 93 چه خوب چه بد تموم شد.

یادم میاد بهارش به خودم قول دادم که تصمیمات غلط 92 تو همون سال بمونن و خودشون و عواقبشون رو با خودم نکشم تو سال جدید.

حالا بگذریم از این بیماری که خواهی نخواهی دنبالم حالا حالا خواهد اومد، بنا بر اینه که امسال هم با همون رویه پیش برم.

حالا که میشه خیلی راحت کلمه پارسال رو به کار برد. چقدر تمام اون تلخی ها دور به نظر می رسه.

پارسال بد تموم شد. واقعا بد. یک ماه زجر آور و غمناک. تنهای تنها. نه تونستم با کسی حرف بزنم که شرمم می گرفت از سبب و علتش، نه کسی که بخواد بشنوه.

با تموم شدن پارسال خیلی از نزدیکان و عزیزانم هم توش موندن. 

حالا یه سال جدید جلومه. یک عمر. 

می گن باید نشست و هدف نوشت و تلاش کرد که به اونا رسید. هر چی فکر می کنم می بینم که هدفی ندارم. فقط می خوام سالم باشم. همین.

سال 94 هم تموم میشه. امیدوارم به پوچی 93 نگذره