من اخلاق بدی دارم.
اگه از یکی دلخور باشم، یا ناراحت یا عصبانی یا هر حس دیگه ای حرف نمی زنم.
فلسفه ی عکس العمل من اینجور وقت ها بر مبنای "سکوتم از رضایت نیست" هست ولی خب مشکل اینه که "دلم اهل شکایت" هست. ولی بلد نیست شکایت کنه.
غر می زنه ، متلک می ندازه. قهر می کنه
ولی حرف نمی زنه.
اصلا بلد نیست حرف بزنه اینجور وقت ها.
می دونم زندگی رو سخت می کنه برام ، می دونم بیشتر وقتها نه تنها مشکلی رو حل نمی کنه که بیشترش هم می کنه.
ولی خب من اخلاق بدی دارم. همه اخلاق بدی دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر