مثل اینکه کنار نیومدم با رفتنت

دلم می خواد بیام تو بلاگ خودم کلی حرف بزنم و درد و دل کنم با خودم...
تو میای جلو چشمم که بعدها ، اگه ، شاید ، احتمالا، ممکنه یه روز بیایی دوباره سراغ بلاگم و بخوای بخونیش ، اون وقت ممکنه چقدر ناامید و دلسرد شی ازم.
دوباره بگی عوض شدم ، خودم نیستم، ...
چند روزه رفتی؟ 20 روز ، 20 هفته، 20 سال...
یادم نمیاد.
اون اوایل خودم رو میزاشتم جای خودت ، جای ... دلم آتیش می گرفت، از ناراحتی دق می کردم. ولی آروم تر بودم از حالایی که وقت کردم خودم رو بزارم جای خودم...

چند روزیه عجیب اومدی جلوی ذهنم.چیزی که نشده؟ نه نشده. مطمئنم که نشده.

می دونی الان دلم چی می خواد؟ دلم از اون قدح اندیشه های هری پاتر می خواد که تمام خاطراتم ، تمام خاطراتت، تمام فکرهای مربوط به تو رو بکشم بیرون از تو این مخ لعنتی و بریزمشون اون تو.
تا یه وقتی که تعادل بین حس و منطقم دوباره برقرار شه . بعد برشون گردونم سر جاش. اون وقت راحت تر شاید بشه در موردش تصمیم گرفت.
لعنت به من با این اور ری اکت هام.