۱۳۹۱ اردیبهشت ۹, شنبه

در اعتراض به تمام ای میل ها و پست های این ور و اون ور

دیدید تو فیلما وقتی دعوا میشه اول یه ضربه به خودش میزنه که طرف بفهمه این چقدر وحشیه ، تا بی خیال شه. حکایت ما ایرانی هاست.
ملتی که اگه از اول جوک هاش یه روز یه ترکه ، یه لره ،یه کرده، یه رشتی ، یه قزوینیه، یه هر قومیت و هم وطن ِ خودش، حذف شه، دیگه جوکش براش خنده دار نیست و لذتش از بین میره، چه توقعیه که به ملیت های دیگه بی احترامی نکنه؟

من واقعا درک نمی کنم آدمایی رو که بی احترامی می کنن به اعراب، به همسایگانمون. به زبونشون ، به فرهنگشون.
اونایی که راه افتادن تا زبان فارسی ما رو بکنن پارسی. ( یعنی واقعا مسخره تر از این کار هم هست؟ )
همین آدم هایی که من مطمئنم برای موقر و متمدن نشون دادن خودشون از لغت های لاتینی استفاده می کنن که جایگزین های فارسی دارند.

بسه، خسته نشدید از این نژادپرستی؟ خسته نشدید از تفرقه افکنی؟
یا این فقط منم که درک نمی کنمتون؟


پ.ن. من مطمئنم که هموطنان عرب ما می دونن که این قبیل خزعبلیات هیچ اشاره ای به اونا نداره ، تماما اشاره به همسایمون داره. فقط مشکل اینجاست که این آدماها اون قدر اطلاعات ندارن که بدونن شما هم به همون زبان حرف می زنید وبه همون اسم خونده می شید.   

۱ نظر:

ناشناس گفت...

یاد یه تیکه از خرپ خرپ های مفز چپ دست میوفتم که یه چیزی تو این مایه ها نوشت که :"ما همون ملتی هستیم که کاری نمیکنیم به جاش میگردیم دنبال چیزی که بهش افتخار کنیم" اما باز وطنمونه دیگه چه میشه کرد؟