يكي از اشتياقات روزانه ي من اينه كه سريع به آخر ساعت كاريم برسم و بزنم بيرون.
از محل كارم تا ايستگاه بي آر تي و پياده برم و تو راه گوش بدم به آهنگ اون گروه پسر جوونايي كه با تيپ و قيافه ي هنري وايسادن دم اكسير و دارن موسيقي مي زنن.
هر روز يه ساز جديد و يه آهنگ جديد.
خيلي لذت بخشه
يعني جدي اگه يه روز نباشن من با خستگي مي رم خونه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر