من اخلاق بدی دارم ،همه چیز تقصیر منه! هر کس از هر چیزی ناراحت باشه حتما من مقصرم.
به هیچ کس اعتراض نمی کنم هر بدی که دیگران در حقم کنن حتما به خاطر حرف و رفتار بی فکریه که من در گذشته های دور انجام دادم در نتیجه همیشه این منم که معذرت خواهی می کنم.
جمع می کنم، جمع می کنم، جمع می کنم تو خودم تا یهو منفجر شم
بعد همه تعجب می کنن
همه شوکه میشن " چرا؟"
بازم حق با اوناست اگه از اول با فکر رفتار کرده بودم و گفته بودم که حدشون کجاست کار به اینجاها نمی کشید.
من اخلاق بدی دارم، هنوز قبول نکردم که بزرگ شدم اون دختر 15-16 ساله بی فکر نیستم ، عوض شدم ،فکر می کنم و رفتار می کنم . در نتیجه هنوز این منم که تو رابطه مقصرم پس من باید معذرت خواهی کنم و دنبال دلیل بگردم تا منفجر شم چون این منم که اخلاق بدی دارم.
۲ نظر:
جمع نکن چون وقتی داری جمع می کنی یک طرفه به قاضی میری و مطمئنا یک جایی داری اشتباه میری و از اون بدتر وقتیه که نسبت به این کوله بارت انفجارم انجام میدی یعنی قضاوت رو قضاوت و آدمای اطرافت نمی فهمنت.
مشکل دقیقا اینجاست که اگه قرار بود راجع به اون قضاوت کنم که من کسی نبودم که معذرت خواهی می کرد!؟!!؟
من جمع می کنم چون فکر می کنم اون حق داره که اینجوری رفتار کنه!:-<
ارسال یک نظر