نوازشم که میکنی

نوازشم که میکنی

گلویم از غمی عجیب
تیر میکشد
چه میشود اگر
نوازشت همیشگی شود؟
چه میشود اگر
وجود تو برای من دلیل زندگی شود؟
همیشه از خیال اینکه میروی
پر از هراس بوده ام
ولی سکوت کرده ام
که تو نگویی ام که
ناسپاس بوده ام
همیشه از خیال اینکه میروی
چنان تنی خجول
که در حضور چشمها
مانده بی لباس بوده ام
تو با نوازشت
میدهی چو مرده ای به من حیات
ز حس تلخ بی کسی
میدهی مرا نجات
تو با نوازشت
میبری مرا به اوج
میدهی به من پناه
چو ساحلی به موج